Μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον, όπου τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα προσεγγίζονται µε όρους αγοράς, τα Ελληνικά Πανεπιστήμια καλούνται να λειτουργήσουν και να προσφέρουν το καλύτερο δυνατό στην Ελληνική Κοινωνία και στους φοιτητές τους, στραγγαλισμένα σε ένα ασφυκτικό γραφειοκρατικό πλαίσιο, χωρίς ουσιαστική αυτονομία και με σοβαρές ελλείψεις σε πόρους και προσωπικό.

Υπό αυτές τις συνθήκες, το προτεινόμενο νομοσχέδιο για την ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων κρίνεται ως μία βεβιασμένη κίνηση, με ελάχιστο και δυσανάλογα περιορισμένο χρόνο διαβούλευσης σε σχέση με τη σπουδαιότητα του θέματος, για την οποία έχουν διατυπωθεί, εκτός των άλλων, και σοβαρές ενστάσεις ως προς τη συνταγματικότητά της.

Επιπλέον, πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που δημιουργεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού, προβλέποντας μη ισότιμες διαδικασίες επιλογής καθηγητών και φοιτητών, και ενέχει σοβαρό κίνδυνο αποψίλωσης από προσωπικό των ήδη υποστελεχωμένων περιφερειακών Πανεπιστημίων.

Προτεραιότητα της Πολιτείας, στην παρούσα χρονική στιγμή, θα έπρεπε να αποτελεί η έμπρακτη και ουσιαστική στήριξη της Δημόσιας Ανώτατης Εκπαίδευσης, με ενίσχυση των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων σε ανθρώπινο δυναμικό, σε φοιτητική μέριμνα και σε κτιριακές και ερευνητικές υποδομές, και όχι η δημιουργία νέων μη κρατικών δομών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.