Στο πλαίσιο του 24ου Διαπανεπιστημιακού Συνέδριου Ακτινολογίας, που έγινε στις 16 Νοεμβρίου 2019 στο Πανεπιστήμιο Πατρών μια ειδική συνεδρία της Ένωσης Φυσικών Ιατρικής Ελλάδος για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ιατρικής Φυσικής. Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε το έργο των δυο πρωτοπόρων καθηγητών Ιατρικής Φυσικής, του Βασίλη Πρώιμου και του Δημήτρη Γλάρου. Οι εκλιπόντες που ήταν στυλοβάτες της ακαδημαϊκής Ιατρικής Φυσικής στην Ελλάδα, είχαν πολλά κοινά στοιχεία, όπως ότι συνυπηρέτησαν στο τότε αντικαρκινικό νοσοκομείο Άγιος Σάββας στην Αθήνα, ανήκαν στις πρώτες ομάδες καθηγητών που το 1977 ξεκίνησαν και έπαιξαν κομβικό ρόλο στη στελέχωση και οργάνωση των Ιατρικών Σχολών των Πανεπιστημίων Πάτρας και Ιωαννίνων αντίστοιχα, διετέλεσαν πρυτάνεις (από μια και δυο θητείες, αντίστοιχα), οργάνωσαν μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών, ανάμεσά τους και τα πρώτα μεταπτυχιακά προγράμματα που θεσμοθετήθηκαν στη χώρα. Το έργο τους παρουσιάστηκε από τους πρώην άμεσους συνεργάτες τους, τον καθηγητή και πρώην πρύτανη Γιώργο Παναγιωτάκη και τον τ. καθηγητή Τζων Καλέφ-Εζρά. Επιπλέον πρώην φοιτητές τους αναφέρθηκαν στον καταλυτικό ρόλο που έπαιξαν στη ζωή τους οι τιμώμενοι, ανάμεσά τους και τρεις καθηγητές ισάριθμων Ιατρικών Τμημάτων, ένας Ακτινολογίας, ένας Ιατρικής Φυσικής και ένας Πυρηνικής Ιατρικής.
Στην περίπτωση του Δημήτρη Γλάρου, παρουσιάσθηκε μεταξύ άλλων σε συντομία το πρωτοπόρο ερευνητικό και διδακτικό του έργο, ο αγώνας που έκανε μαζί με άλλους άξιους καθηγητές να γίνει το Τμήμα Ιατρικής και το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων γενικότερα, αυτό που είναι σήμερα. Αγωνίστηκε να κατασκευαστούν, να εξοπλισθούν και να λειτουργήσουν τα τρία πρώτα μεγάλα αποκεντρωμένα πανεπιστημιακά νοσοκομεία της χώρας και σχεδόν όλα τα κέντρα υγείας. Επίσης έγινε σύντομη αναφορά στο πολυποίκιλο έργο του για τον ελληνισμό της διασποράς, κυρίως στη Νότια Ιταλία, τη Βαλκανική, την Ουκρανία και την Γεωργία, καθώς και για την ενσωμάτωση στην ελλαδική κοινωνία όσων ήθελαν να παλιννοστήσουν. Έμφαση δόθηκε στην ευγένεια του οραματιστή και φωτοδότη Δημήτρη Γλάρου, στην αγάπη του προς τον συνάνθρωπο, στην ικανότητά του να βλέπει μπροστά και να παρασύρει τους άλλους στους οραματισμούς του και στο απαράμιλλο ήθος του, χαρακτηριστικά που αξιοποιήθηκαν ως τον θάνατό του σε ηλικία 70 ετών από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, ανεξάρτητα πολιτικής απόχρωσης.